تبخال تناسلی زنان یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند تاثیرات جسمی و روانی قابل توجهی بر کیفیت زندگی زنان داشته باشد. با وجود اینکه درمان قطعی برای تبخال تناسلی وجود ندارد، اما با تشخیص به موقع و مدیریت و درمان مناسب، می‌توان از عودهای مکرر جلوگیری کرده و علائم را کاهش داد.
عوامل موثر بر ایجاد تبخال تناسلی
ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) عامل اصلی تبخال تناسلی است و به دو نوع تقسیم می‌شود:
HSV-1
باعث تبخال های دهانی می‌شود، اما امکان دارد ناحیه تناسلی را نیز آلوده کند.
HSV-2
عامل اصلی تبخال تناسلی است و از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود.
ویروس هرپس پس از ورود به بدن، به صورت نهفته در اعصاب باقی می‌ماند و در صورت بروز عوامل محرک مانند استرس، ضعف سیستم ایمنی یا قاعدگی، می‌تواند فعال شده و علائم را ایجاد کند.
نهفتگی و علائم اولیه تبخال تناسلی زنان
پس از تماس با ویروس، دوره نهفتگی ممکن است بین ۲ تا ۱۲ روز طول بکشد. در این مدت، ویروس در بدن حضور دارد اما علائمی مشاهده نمی‌شود. در صورت بروز علائم، شامل تاول های کوچک و دردناک در ناحیه تناسلی، مقعد یا کشاله ران است که پس از پاره شدن، زخم هایی ایجاد می‌کنند. همچنین، علائمی مانند تب، سردرد و تورم غدد لنفاوی نیز ممکن است مشاهده شود.
علائم بالینی تبخال تناسلی در زنان
علائم تبخال تناسلی در زنان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- تاول های دردناک در نواحی تناسلی، مقعد یا کشاله ران
- زخم های باز پس از پاره شدن تاول ها
- خارش و سوزش در ناحیه آلوده
- سوزش هنگام ادرار به دلیل زخم های موجود در مجرای ادراری
- تب و سردرد در برخی موارد
- تورم غدد لنفاوی در ناحیه کشاله ران
در برخی موارد، ممکن است هیچ علامتی وجود نداشته باشد یا علائم خفیف باشند.
تشخیص بیماری تبخال تناسلی
تشخیص تبخال تناسلی بر اساس معاینه بالینی و بررسی علائم بالینی انجام می‌شود. در صورت نیاز، آزمایش هایی مانند، کشت ویروس برای شناسایی ویروس در نمونه برداشته شده از زخم، PCR برای شناسایی DNA ویروس و آزمایش خون برای شناسایی آنتی بادی های ویروس توصیه می‌شوند.
این آزمایش ها به تعیین نوع ویروس و راهنمایی در انتخاب درمان مناسب کمک می‌کنند.
درمان تبخال تناسلی
اگرچه درمان قطعی برای تبخال تناسلی وجود ندارد، اما داروهای ضدویروسی می‌توانند به کاهش علائم و جلوگیری از عود کردن های مکرر کمک کنند. داروهای آسیکلوویر کاهش شدت و مدت علائم، والاسیکلوویر کاهش دفعات عود، و فامسیکلوویر کاهش شدت علائم در مواردی که عودهای مکرر وجود دارد، درمان سرکوبگر طولانی مدت ممکن است توصیه شود.
بیشتر بدانید: علت اصلی نازایی یا ناباروری چیست؟
پیشگیری از ابتلا به تبخال تناسلی
برای کاهش خطر ابتلا به تبخال تناسلی، اقدامات زیر توصیه می‌شود:
- استفاده از کاندوم
- اجتناب از تماس جنسی در زمان فعال بودن ویروس
- رعایت بهداشت فردی
- مشورت با شریک جنسی
- درمان سرکوبگر
تبخال تناسلی زنان چه خطراتی دارد؟
اگرچه تبخال تناسلی به صورت مستقیم تهدید جانی محسوب نمی‌شود، اما ممکن است با عوارض و خطرات متعددی همراه باشد که بر کیفیت زندگی و سلامت جنسی خانم ها تاثیر منفی خواهد گذاشت. این عوارض و خطرات شامل موارد زیر هستند:
افزایش خطر انتقال HIV
وجود زخم های تناسلی خطر ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی از جمله HIV/AIDS را افزایش می‌دهد.
عفونت نوزاد
در برخی موارد، ویروس در دوران بارداری یا از طریق تماس نزدیک پس از زایمان منتقل می‌شود. نوزادان مبتلا به HSV اغلب دارای عفونت اندام های داخلی یا سیستم عصبی هستند. حتی با درمان، این نوزادان در معرض خطر بالای مشکلات رشدی یا جسمی و خطر مرگ هستند.
تاثیرات روانی
نگرانی، اضطراب و افسردگی از داشتن این عارضه، ممکن است در افراد مبتلا به تبخال تناسلی مشاهده شود.
تاثیر بر روابط جنسی
احساس شرم و نگرانی از انتقال ویروس به شریک عاطفی، می‌تواند بر روابط جنسی بین دو طرف تاثیر منفی بگذارد.
عودهای مکرر
ویروس پس از عفونت اولیه ممکن است به صورت نهفته باقی بماند و در صورت بروز عوامل محرک، مجددا عود کند.
بیشتر بدانید: راه های انتقال زگیل تناسلی چیست؟
زنان باردار مبتلا به تبخال تناسلی
زنان باردار مبتلا به تبخال تناسلی باید حتما در این دوران تحت نظر پزشک متخصص زنان دکتر بنفشه تاج بخش باشند. در صورت بروز علائم فعال در سه ماهه سوم بارداری، احتمال انتقال ویروس به نوزاد افزایش می‌یابد. در این موارد، ممکن است زایمان از طریق سزارین توصیه شود تا از انتقال ویروس به نوزاد جلوگیری شود.
سوالات رایج درباره تبخال تناسلی:
درمان قطعی برای تبخال تناسلی وجود ندارد. اما داروهای ضدویروسی می‌توانند به کاهش علائم و جلوگیری از عودهای مکرر کمک کنند.
هیچ شواهدی مبنی بر ارتباط مستقیم بین ویروس هرپس سیمپلکس و بروز سرطان وجود ندارد.
تبخال تناسلی تاثیر مستقیمی بر باروری ندارد؛ اما در صورت بروز عفونت در دوران بارداری، احتمال انتقال ویروس به نوزاد وجود داشته باشد.
با استفاده از کاندوم، اجتناب از تماس جنسی در زمان بروز علائم فعال و رعایت بهداشت فردی می‌توان از ابتلا به تبخال تناسلی پیشگیری کرد.